Matthew Quick: Poradnik pozytywnego myślenia

Tytuł oryginalny: Silver Linings Playbook

Tłumaczenie: Joanna Dziubińska, Maria Borzobohata-Sawicka

Wydanie: pierwsze

Data pierwszego wydania: 2013-03-04

ISBN:978-83-7515-264-7

Liczba stron: 376

Wydawnictwo: Otwarte

Po raz pierwszy usłyszałam o „Poradniku pozytywnego myślenia” Matthew Quicka, gdy zbliżała się noc wręczenia nagród Amerykańskiej Akademii Filmowej. Film, nakręcony na podstawie książki, był nominowany w ośmiu kategoriach do nagrody głównej. Statuetkę za główną rolę kobiecą zgarnęła Jennifer Lawrence.

Oto Pat. Jest mężczyzną, który ma 34 lata i dość długi czas spędził w szpitalu psychiatrycznym. W jego życiu wydarzyło się coś tak strasznego, coś, co popchnęło go w stan załamania nerwowego. Powoli zbiera swój strzaskany umysł i jest w stanie w miarę normalnie funkcjonować.Po wielu rozmowach z lekarzami prowadzącymi Pata, jego mama może zabrać go do domu, ale pod jednym warunkiem: musi sprawować nad nim kontrolę, aby jego stan psychiczny się nie pogorszył.Dzień Pata wypełniają ćwiczenia fizyczne, bieganie, czytanie współczesnej literatury amerykańskiej. Raz w tygodniu chodzi na wizyty w swojego terapeuty Cliffa oraz ogląda mecze footballu amerykańskiego. Wszystko toczy się swoim utartym torem, powoli jego życie ulega stabilizacji.Pewnego dnia dostaje zaproszenie na uroczystą kolację powitalną od swojego dawnego przyjaciela Ronnie’go i jego żony Weroniki. Na ten wieczór ma być zaproszona jeszcze jedna osoba, siostra Weroniki, Tiffany, która ma podobne problemy jak Pat...

We współczesnym świecie coraz więcej osób boryka się z problemami natury psychicznej. W gazetach czy Internecie można znaleźć informacje dotyczące schizofrenii, depresji, anoreksji, wypaleniu zawodowym czy różnych fobii. Te choroby nie są niestety wymysłem jakiegoś ”szalonego naukowca” tylko poważnym problemem współczesnego człowieka. Wcześniej nie było słychać o takich problemach, bo nie zwracano zbytnio na to uwagi, a jak już ktoś się przyznał, był szykanowany czy wyzywany od ”czubków”. Obecnie to, że wiele osób nie wstydzi się mówić o tym, że nie radzi sobie ze sobą, jest dużym postępem. W przeszłości ludzie wstydzili się mówić o swoich problemach. Słowa ”Psycholog” czy ”psychiatra” były tematem tabu. Niestety nadal tak bywa w małych miejscowościach, gdzie ludność jest osiadła i nie napływa nowa, świeża ”krew”.    

„Poradnik pozytywnego myślenia” przypomniał mi książkę Gena Brewera pt. „K- PAX”. Obaj bohaterowie przeżyli coś tak traumatycznego, że wyparli sobie to z pamięci. Tylko że historia Prota jest bardziej przygnębiająca i brakuje jej szczęśliwego zakończenia niż ma się to w przypadku historii Matthew Quicka.

Powieść została napisana prostym, nieskomplikowanym językiem. Początkowo myślałam, że czytam książkę dla dzieci. Ten specyficzny sposób przedstawiania świata z punktu widzenia Pata ma swój urok, dzięki temu możemy poznać go lepiej i przynajmniej spróbować go zrozumieć. Jego świat jest przepełniony optymizmem, ta radość wręcz tryska ze stron książki.

Główny bohater czeka, aż skończy się czas rozłąki i znów będzie ze swoją ukochaną żoną Nikki, której do tej pory nie doceniał i zaniedbał. O jego drugiej połowie nie wiemy na początku za dużo, zostało nam powiedziane tylko, że są w separacji i mają ustalony sądowy zakaz zbliżania się do siebie. Ze stron „Poradnika…” możemy się jeszcze dowiedzieć, że o żonie Pata najbliżsi mu nie mają pochlebnych opinii, wszyscy zgodnie twierdzą, że wszystko, co się stało jest jej ”zasługą”. Nie wiemy co się między nimi wydarzyło, dla Pata było to tak okropne, że wyrzucił to wydarzenie z pamięci i na cztery lata wylądował w szpitalu psychiatrycznym, o czym nie zdaje sobie sprawy. Dopiero jakiś czas po powrocie do domu odkrył, że nie spędził w ”strasznym miejscu” nie pół roku, tylko cztery lata!

W trakcie czytania miałam szczerą chęć krzyknąć na niego i powiedzieć mu do słuchu, że Nikki już nigdy nie pojawi się, że to właśnie ona bardzo Cię skrzywdziła, a nie Ty ją. Tego niestety nie mogłam zrobić, ale jakbym mogła to zrobić to i tak by mnie nie posłuchał.

„- Musisz odczekać przynajmniej czterdzieści osiem godzin, zanim ją otworzysz. Upewnij się, że jesteś w dobrym humorze, zanim zaczniesz czytać list. Przemyśl to i daj mi odpowiedź. Pamiętaj, Pat, potrafię być w świetnym przyjacielem, ale nie chcesz mieć mnie za wroga.

Przypomina mi się, co powiedział Ronnie o tym jak Tiffany straciła pracę, i zaczynam się bać.”*

W pewnej chwili w jego życiu niespodziewanie pojawiła się niepoprawna Tiffany, ze swoim niewyparzonym językiem. Kobieta, która obwinia się za śmierć swojego ukochanego męża Tommy’ego, przyczepiła się jak rzep do Pata. Śledzi go i postanawia, że będzie mu towarzyszyć w trakcie codziennego biegania. Z czasem dowiadujemy się, że postanowiła swoim własnym sposobem wyleczyć go z Nikki. Pragnie to zrobić, ponieważ uważa, że jego żona na niego nie zasłużyła, a poza tym zakochała się w nim.

Tiffany jawi się jako osoba uparta, zdeterminowana i mogąca pokonać góry, aby zrealizować swój wymarzony cel. Trochę demoniczna, ale w głębi serca miła, ciepła dziewczyna potrafiąca przychylić nieba ukochanej osobie. Doskonale wie co może przeżywać Pat, bo sama wiele przeszła po śmierci męża.

„I przypominam sobie też, że nikt prócz Tiffany nie był w stanie nawet odrobinę pojąć, jak się czuję, tracąc Nikki na zawsze. Wtedy przypominam sobie, rozłąka nareszcie się skończyła, a ja mam w ramionach kobietę, która wiele przeszła i bardzo potrzebuje na nowo uwierzyć, że jest piękna. W moich ramionach jest kobieta która podarowała mi Niezbędnik Obserwatora Nieba, kobieta, która zna wszystkie moje sekrety, kobieta, która wie, jaki chaos panuje w mojej głowie i ile biorę leków, a mimo to i tak pozwala mi się obejmować. Jest w tym coś bardzo szczerego i nie mogę sobie wyobrazić, że jakakolwiek inna kobieta mogłaby leżeć ze mną pośrodku zamarzniętego boiska do piłki nożnej podczas śnieżnej zamieci, wbrew wszystkiemu mając nadzieję, że zobaczy pojedynczą chmurę, która przedrze się przez nimbostratusa.”*  

Główny bohater, jak i siostra Weroniki, należą do ludzi wykolejonych psychicznie, ich życie nie potoczyło się tak, jakby tego pragnęli. Oboje wiedzą, że gdyby nie niefortunny zbieg okoliczności, byliby obecnie w szczęśliwych związkach, wielkie zło by się nie wydarzyło. Jednak los potoczył się inaczej, musza być pod kontrolą terapeuty i przyjmować leki psychotropowe, aby móc w miarę normalnie funkcjonować wśród społeczeństwa.

„Poradnik pozytywnego myślenia” jest dziennikiem, który uczy nas jak myśleć pozytywnie, mimo przeciwności losu, które nie dają nam spokoju. Należy nie poddawać się i mieć nadzieję w lepsze jutro.

Jest to lektura tak wciągająca, że przeczytałam ją w pół dnia. Nie mogłam się od niej oderwać, lecz niestety musiałam to zrobić, bo wiedziałam, że następnego dnia rano będę miała duży problem ze wstaniem.

Poniżej można obejrzeć zwiastun filmu na podstawie książki.

* Matthew Quick „Poradnik pozytywnego myślenia.”