Anne Bishop: Pisane szkarłatem

Tytuł oryginału: Written in red

Tłumaczenie: Monika Wyrwas-Wiśniewska
Data wydania: 25.09.2013
Wydanie: I

Seria: Inni
Format: 146mm x 209mm
Liczba stron: 560
ISBN: 978-83-62577-36-1
Wydawnictwo: Initium

„Pisane szkarłatem” jest pierwszym tomem nowej serii, zatytułowanej „Inni”, autorstwa znanej amerykańskiej pisarki fantasy, Anne Bishop. Książka ta jest zaliczana do gatunku urban dark fantasy. W Stanach Zjednoczonych redaktorzy RT Books Review docenili „Pisane Szkarłatem” i w marcu 2013 wyróżnili nagrodą Seal of Excellence.

Zimne, styczniowe popołudnie. Za oknami domów panuje srogi mróz i pada silny śnieg. Mimo nieciekawej pogody, ulice pełne wirujących białych płatków przemierza młoda kobieta. Ma na sobie cienką, wiosenna kurtkę, a zamiast zimowych butów zwykłe trampki, które już dawno przesiąkły i nie chronią przed chłodem. Na swojej drodze natrafia na oświetlony budynek należący do Dziedzińca, na którego drzwiach wywieszono ogłoszenie o pracę; szukano człowieka na stanowisko łącznika z ludźmi. Kobieta decyduje się zgłosić swoją kandydaturę. Na kartce zostało napisane, że chętni mogą się zgłosić do księgarni o nazwie „Zabójczo Dobre Lektury”. Okazuje się, że posada jest jeszcze wola i dziewczyna zostaje zatrudniona. Wkrótce dowiaduje się, że w tym „nowym domu i miejscu pracy” panują zupełnie inne reguły i nie ustalają ich ludzie…

Nie mogłam doczekać się najnowszej powieści Anne Bishop, która zapoczątkowała całkowicie nową serię. Akcja „Pisanych szkarłatem” rozgrywa się w świecie zwanym Namid, który jest zamieszkiwany przez ludzi oraz inne byty. Druga grupa mieszkańców nazywana jest Innymi i zaliczają się do nich: zmiennokształtni, wampiry, pory roku z kuzynkami żywiołami i zjawiskami metrologicznymi pod postacią kucyków, oraz żniwiarz życia. 

Świat wykreowany przez pisarkę jest praktycznie identyczny z tym, jaki znamy, różnicę stanowi to, że Namid zamieszkują rdzenne stworzenia – Inni, „terra indigena” – i to właśnie oni mają pod kontrolą surowce naturalne, więc ludzie są od nich zależni. Zwykli i niezwykli mieszkańcy nie przepadają za sobą, więc postanowili wybudować tzw. Dziedzińce, aby to ułatwiło kontakt pomiędzy obiema grupami. Takie miejsce jest usytuowane w każdym ludzkim mieście.

„… na ogromnych terenach należących do Innych rozrzucone są niewielkie ludzkie osady. W większych miastach znajdują się ogrodzone parki nazywane Dziecińcami, gdzie mieszkają Inni, których zadaniem jest obserwowanie ludzi i przestrzegania umów, jakie zawarli z terra indigena. Po jednej stronie wciąż panuje niechętna tolerancja - a z drugiej strach. Ale jeśli ludzie będą ostrożni, przetrwają. Przynajmniej większość z nich. ”

„Pisane szkarłatem” opowiada o dziewczynie, Meg Cobryn, posiadającej zdolność widzenia przyszłości w chwili, gdy nacina sobie części ciała. Mimo iż jest ona osobą dorosłą, musi nauczyć się, co to znaczy być niezależnym od innych i postępować zgodnie ze swoją wolą. Główna bohaterka od dziecka była nieustanne kontrolowana, mówiono jej, co dokładnie ma robić i kiedy. Gdy wykonała coś nie tak, była surowo karana. Zbiegiem okoliczności Meg udało się uciec z ośrodka, ale wie, że musi się bacznie pilnować, ponieważ w każdej chwili może zostać odnaleziona. Mimo kompletnego nie przygotowania do samodzielnego życia, udaje się jej zatrudnić na Dziedzińcu jako łącznik Innych z ludźmi. Nie jest to zbyt wyszukana posada i wiele osób nie utrzymało w na tym stanowisku długo, głównie ze względu na to, że praca jest wykonywana w miejscu, gdzie ludzkie prawa nie mają znaczenia, bowiem obowiązują tu zasady Innych. Meg przypomina dziecko, które uczy się żyć poprzez poznawanie otaczającego ją świata. Wie, że nie będzie mogła przebywać w tym miejscu za długo, gdyż ludzie zatrudnieni przez jej poprzedniego szefa, zwanego Kontrolerem, w końcu odnajdą ją, a kara za ucieczkę, jakiej się dopuściła, będzie straszna. 

Mieszkańcy Dziedzińca początkowo nie wróżą jej długiej kariery na nowo objętym stanowisku, lecz z czasem okazuje się, że ona jest wręcz idealnie stworzona do tej pracy. Pomimo iż Meg jest człowiekiem, nie zachowuje się jak oni, co ułatwia jej bycie łącznikiem. Podczas pracy nawiązuje kontakt z istotami uważanym za jedne z najbardziej niebezpiecznych. Swoim nietypowym zachowaniem zyskuje początkowo przychylność i zaufanie Innych, a z czasem i ich przyjaźń. W momencie zagrożenia jej życia są w stanie walczyć w jej obronie. Dodać trzeba, że panna Cobryn jest nie tylko nietypowa z zachowania, ale jest też nietypowym człowiekiem, należy do wieszczek krwi – „cassandra sangue” – jest jedną z najcenniejszych w swoim rodzaju. Nie należy więc się dziwić, że jest poprzedni „właściciel” chce ją mieć z powrotem, ponieważ wyszkolona wieszczka jest niezwykle cenna.

„…Pokazywali nam obrazki. Czasami rysunki, czasami zdjęcia. Oglądałyśmy też filmy dokumentalne i szkoleniowe. Czasami sceny z filmów fabularnych. Nauczono nas czytać, a potem dawano różne rzeczy do przeczytania, albo instruktor czytał nam na glos. Albo same czytałyśmy na głos, żeby nauczyć się poprawnie wymawiać słowa. - Poza tym robiono im różne rzeczy, żeby „zdobywały doświadczenie”, albo kazano patrzeć na rzeczy robione dziewczynom  zużytym lub ograniczonym, by zarobić na swoje utrzymanie przepowiedniami. ”

Historia Meg brzmi jak opowieść o małej dzielnej dziewczynce, która, mimo przeciwności losu, jakoś daje sobie radę, mimo iż los cały czas podkłada jej pod nogi kłody. Ta „baza powieści” powtarza się w poprzednich książkach Anne Bishop. W cyklu „Czarne Kamienie” główna bohaterka, Jaenelle Angenille, jest dzieckiem zamkniętym w ciele dorosłej kobiety; taki sam motyw występuje w kolejnym cyklu, „Efemera”, gdzie została tak przedstawiona Glorianna Belladonna. Ten element według mnie nie jest żadną wadą powieści, tylko jej zaletą, bowiem dzięki temu możemy zobaczyć jak główna bohaterka rozwija się, poznaje samą siebie oraz swoje możliwości. Na początku „Pisanych Szkarłatem” Meg Cobryn jest nieśmiałą, zalęknioną dziewczyną, która boi się własnego cienia, ale już pod koniec zostaje ukazana jako kobieta pewna siebie, zaradna, wiedząca czego chce od życia. W jej przemianie dużą rolę odegrali Inni, ofiarując jej swoją przyjaźń. Na dodatek Ci pierwotni mieszkańcy Namid także ulegli wpływowi Meg, dzięki czemu zmieniło się ich podejście do ludzi, przestali ich traktować jak „mięso”. 

W książce występuje mnogość istot, poznajemy różne „gatunki” Innych: zmiennokształtni zdolni przemieniać się wilka czy wronę, wampiry, żywioły czy pory roku. Jedną z moich ulubionych postaci jest Tess, właścicielka kawiarni „Coś Na Ząb”. Nikt dokładnie nie wie, czym ona jest. Pod wypływem negatywnych emocji jej włosy zmieniają kolor oraz prostują się, wtedy należy mieć się na baczności przed nią, bo nigdy nie wiadomo, co z tego może wyniknąć. O postaciach występujących w powieści można by dużo pisać, bo one są naprawdę różnorodne, barwne i ciekawe. 

Książka jest niesamowicie wciągająca, podczas czytania nie ma się ochoty na odłożenie jej nawet na chwilkę. Akcja „Pisane szkarłatem” rozwija się powoli, stopniowo, co jakiś czas następuje taki ”mały moment kulminacyjny”, po którym wszystko przyśpiesza. Bardzo spodobał mi się ten zabieg. 

Po przeczytaniu po raz kolejny mojej recenzji mam wrażenie, że nie udało mi się opisać tak jak bym chciała, ponieważ za dużo myśli kołacze mi się w głowie, za dużo tematów bym chciała poruszyć i jak jakkolwiek bym napisała, to by mi się nie podobało. Jako wielka fanka Anne Bishop jak najbardziej polecam jej najnowszą powieść, mogę powiedzieć nawet, iż ta pozycja to lektura obowiązkowa dla osób, które chcą zapoznać się z jej twórczością.